Trudności szkolne
Dziecko, to nasz największy skarb. Kochający rodzic zrobi wszystko, aby w tym skomplikowanym świecie miało ono szanse odkryć zdolności i talenty jakie posiada.
Edukacja szkolna jest jednym z głównych czynników kształtujących życie człowieka. Doświadczenia, które dzieci zdobywają w przedszkolu i szkole we wczesnych latach życia, mają istotny wpływ nie tylko na przyszłe życie zawodowe, lecz również na proces kształtowania się ich osobowości w oparciu o poczucie własnej wartości, pewność siebie, wiarę we własne możliwości i możliwość odnoszenia sukcesów.
Jeżeli od najmłodszych lat życia dziecko ma trudności w nauce, to wzrasta w poczuciu „bycia gorszym” od rówieśników, nie rozwija w sobie poczucia własnej wartości, nie osiąga sukcesów na miarę swoich możliwości. Nie rozumiejąc dlaczego mimo starań nie osiąga takich wyników jak koleżanki czy koledzy, stopniowo traci w wiarę we własne możliwości, przewidując kolejne niepowodzenia próbuje unikać obowiązków szkolnych. Żeby uniknąć kolejnej porażki np. nie pamięta co było zadane do domu, jest nieuważne a aby zaistnieć w grupie rówieśników popisuje się na różne sposoby, zachowuje się w niepożądany sposób.
Dlatego też tak ważne jest jak najwcześniejsze zdiagnozowanie przyczyn niepowodzeń szkolnych i pomoc dziecku w ich przezwyciężaniu. Niezdiagnozowane i nieprzezwyciężone trudności w nauce nieuchronnie prowadzą bowiem do narastania trudności edukacyjnych, które mogą wywoływać głębokie konsekwencje psychologiczne i środowiskowe.
Dlatego też niezmiernie ważne jest jak najwcześniejsze dostrzeżenie pierwszych symptomów trudności, zanim przekształcą się one w niepowodzenia. Rzetelna diagnoza, a następnie niezwłoczna skuteczna pomoc dziecku, odpowiednio dostosowana do jego wieku i stopnia trudności edukacyjnych. Diagnoza taka ma na celu zapobieżenie wtórnym zaburzeniom rozwojowym, szczególnie natury emocjonalno-motywacyjnej.
Skrótowo ujmując, na trudności w przyswajaniu wiedzy wpływają m.in.:
- specyficzne trudności w uczeniu się,
- uogólnione trudności w uczeniu się,
- stan zdrowia,
- zaburzenia dynamiki procesów nerwowych (nadpobudliwość, zahamowanie),
- brak prawidłowej lateralizacji (lateralizacja osłabiona),
- deficyty, dysfunkcje, zaburzenia określonych funkcji,
- nieprawidłowa metodologia nauczania, niedostosowana do potrzeb indywidualnych dziecka, nieumiejętność przekazania wiedzy przez nauczyciela,
- czynniki kulturowe i środowiskowe.
Wczesne dostrzeżenie trudności w uczeniu się, nazwanie i scharakteryzowanie ich w postaci rzetelnej diagnozy oraz wskazówki dla przedszkola, szkoły i nauczycieli stanowią kroki milowe dla rozwoju emocjonalno-motywacyjno-psychicznym naszego dziecka.
Następnym kluczowym etapem jest właściwa terapia, oparta na diagnozie, nastawiona na budowanie u dziecka wiary we własne możliwości, poczucie własnej wartości oraz uświadamianie rodziców, opiekunów i nauczycieli dziecka co do przyczyn powstawania trudności, możliwych sposobów pomocy i konieczność udzielania wsparcia małemu człowiekowi, którego rozwój i kształt przyszłego dorosłego życia uzależniony jest od otaczających go w dzieciństwie osób dorosłych – rodziców, opiekunów, nauczycieli.
Wczesna diagnoza, co warto podkreślić jest skuteczniejsza, często mniej czasochłonna, a co za tym idzie jeżeli korzystamy z płatnych zajęć terapeutycznych czy o charakterze rozwojowym też tańsza. Potwierdzają to przypadki dzieci z nauczania początkowego, które trafiły do nas na diagnozę i w szybkim czasie opanowały umiejętności szkolne właściwe dla wieku i terapia skończyła się pełnym sukcesem.
Szanowni Rodzice zachęcam do szybkiego diagnozowania trudności i w razie potrzeby zapewniania dziecku właściwych form wsparcia. Oczywiście, proponuję też korzystanie z oferty naszej placówki, szczególnie wtedy, gdy jest potrzebne szybkie działanie, aby trudności się nie nawarstwiały.